mike campau – kendisini dijital sanatçı olarak sınıflandırıyor. kendisini tanıtma biçimi hoşumuza gitmese de antisocial adını verdiği seriyi başarılı bulduk. gündelik hayatın bir parçası olmaktan öteye geçen “sosyal medya” servislerinin gerçekliğini ıssız ortamlarda yansıtmış. bakarken bu platformlarda geçirdiğiniz vakti sorgulamanız dileğiyle. bu yazıya sosyal medya servisleri aracılığıyla ulaşanlara da selam olsun.
Kategori: zahiri alem (sayfa 1 / 47)
karşımızda yine pek değerli bir digital kütüphane var – ransom center arkasında bulunuyor ve diyorlar ki tahminimizce 10.000 adet film posteri mevcut. bunları digital olarak aktarmakta vakit alıyor ama siz 500 adetine hızlıca ulaşabiliyorsunuz. posterler hakkında detaylı bilgi de mevcut. özellikle b-movie sınıfından gülümseyerek bastırabileceğiniz çözünürlükte indirmenize olanak da tanımışlar. tadını çıkarın;
gabriel garcia marquez, kim olduğunu tanıtacak değiliz ama karşınızda bir arşiv var. kendisinin yayınlanmış ve yayınlanmamış eserlerinin taslaklarını, araştırma materyallerini, fotoğraflarını, karalama defterlerini, yazışmalarını, küpürlerini, not defterlerini, basılı materyallerini ve bazı konuşmalarını içeriyor. arama yapabileceğiniz arşivde 27.500 parça var. tadını çıkarmak size kalmış. marquez’in dediği gibi; “her şeyin bir sonu var, doğrudur. ama en mutlu son hafta sonudur.” haftasonu mutluluğunuz olsun.
pharos avrupa ve kuzey amerika sanat tarihi fotoğraf arşivit. amacı digital araştırma yapanlar için arşiv fotoğraflara ve ilgili akademik yayınlarına erişim sağlamak. ama akademik olmayanlar için de harika koleksiyonlara sahip, toplamda 61binden fazla artwork ve 97binden fazla imaja sahip. kaybolabilirsiniz.
jaco putker. kendini bir sanatçıdan ziyade bazı şeyleri üretmeyi seven sıradan bir insan olarak tanımlıyor. hem geleneksel yöntemleri, hem de teknolojiyi kullanması enteresan sonuçlar doğurmuş. eserlerini sınıflandırmak size kalmış. biz beğeneceğinizi biliyoruz.
bildiğiniz ya da bilmediğiniz gibi, küresel dünyayı bir şekilde kağıt üzerine dökmek kolay bir iş değil. haritacılar bu zamana kadar projeksiyon yöntemiyle bir şekilde iki boyutlu hale getirmeye çalıştılar. bir şekilde bunların en popüleri olan “mercator projeksiyonu” yani bildiğimiz dünya haritası ön plana çıktı. mercator haritalarının en büyük problemi ise bazı ülkelerin (abd, rusya, avrupa) olduğundan büyük gösterirken, bazılarını da (afrika kıtası) olduğundan pek küçük gösteriyor. bu problemi ise “true size” projesinde basit bir şekilde açıklamış arkadaşlar. ülkelerin büyüklüğünü net bir şekilde karşılaştırabiliyorsunuz. nerden baksan yalan dünya.
